21 முதல் 25 வயது வரையிலான ஆண்டுகள் ஒரு பெண்ணின் வாழ்க்கையில் கல்வி மற்றும் சமூகப் பொறுப்புக்கும் இடையிலான பாலமாகவும், சுதந்திரம் மற்றும் குடும்பப் பொறுப்புகளுக்கு இடையிலான பாலமாகவும் இருக்கிறது.

 தமிழ் சமூக கலாச்சார சூழலில், இந்தக் கட்டம் பெரும்பாலும் திருமணம், கல்வி, வேலைவாய்ப்பு, குடும்ப கௌரவம் போன்ற பாத்திரங்கள் தொடர்பான எதிர்பார்ப்புகளால் நிறைந்துள்ளது 21-25 வயதுடைய பெண்களைப் பொறுத்தவரை, சமூக ஆரோக்கியம் பல முக்கிய காரணிகளால் வடிவமைக்கப்படுகிறது:

இந்த ஒவ்வொரு களமும் ஒரு இளம் பெண் மற்றவர்களுடன் எவ்வாறு தொடர்பு கொள்கிறாள், தனது சமூக அடையாளத்தைக் கண்டறிகிறாள். சமுதாயத்தில் தனது இடத்தை எவ்வாறு நடத்துகிறாள் என்பதைப் பாதிக்கிறது.எரிக் எரிக்சனின் உளவியல் சமூக மேம்பாட்டு கட்டமைப்பில், 21-25 வயதுடைய பெண்கள் நெருக்கம் vs தனிமைப்படுத்தல் என்ற கட்டத்தில் விழுகிறார்கள். 

இங்கு முக்கியப் பணி நெருக்கமான மற்றும் உறுதியான உறவுகளை வளர்ப்பதாகும். தமிழ் சூழலில், இந்த நிலை பெரும்பாலும் காதல் மட்டுமல்ல, குடும்பங்கள் மற்றும் சமூகங்களால் தீர்மானிக்கப்படும் திருமண தயார்நிலையாலும் ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது. பல பெண்கள் 23 அல்லது 24 வயதிற்குள் திருமணம் செய்து கொள்ள கடுமையான அழுத்தத்தை எதிர்கொள்கின்றனர்.

சமூகத்தால் நிர்ணயிக்கப்பட்ட ஒரு மறைமுகமான கட்டாயம் உள்ளது. பெரும்பாலும் தனிப்பட்ட வளர்ச்சியைவிட திருமணத் தகுதிக்காகத்தான் இந்த சமூகம் பெண்களை மதிப்பிடுகிறது. 

உயர் கல்வி அல்லது வேலைக்கு செல்வதற்காக திருமணத்தை தாமதப்படுத்தத் தேர்ந்தெடுக்கும் பெண்கள் மிகவும்‘‘தலைக்கனம்பிடித்த‘‘ அல்லது‘‘பாரம்பரியமற்ற” என்ற சொற்களால் விவரிக்கப்படுகிறார்கள்.

இங்கு சமூக ஆரோக்கியம் என்பது ஒரு பெண் தனது தனித்துவத்தை வெளிப்படுத்த வழிகளைக் கண்டுபிடிக்கும் அதே வேளையில் இந்த அமைப்புகளுக்குள் எப்படி ஒருங்கிணைந்து வாழ்வது என்று சிந்திப்பதிலும் இருக்கிறது. 

இதை எதிர்த்து வெளியே வரும் பெண்களின் மனநலம் பாதிக்க கூடிய அளவிற்கு சமூக கட்டுப்பாடுகள் ஊடுருவி இருக்கின்றனதமிழ் சமூகம் இன்னும் பாரம்பரிய கட்டமைப்புகளை வலுவாகக் கடைப்பிடிக்கிறது, இருப்பினும் நகர்ப்புறங்களில் இது மெதுவாக மாறி வருகிறது. 21-25 வயதுடைய பெண்களிடம் இவை யெல்லாம் எதிர்பார்க்க படுகிறது:

இந்த எதிர்பார்ப்புகள் ஒரு பெண்ணின் நற்பெயர் ஒரு பொது விவகாரமாக மாற்றும், அவள் தன்னை சமூக ரீதியாகவும், ஆன்லைனிலும், நண்பர்களைத் தேர்ந்தெடுப்பதன் மூலமும் எவ்வாறு நடத்துகிறாள் என்பதன் மூலம் பாதிக்கப்படுகிறது.

இந்த வயதிற்குள், பெரும்பாலான பெண்கள் Formal Operational Thinking என்ற பருவத்தை (பியாஜெட்) அடைந்துவிட்டனர், இது சிந்தனை, நீண்டகால திட்டமிடல் மற்றும் பகுத்தறிவை அனுமதிக்கிறது. பல இளம் தமிழ் பெண்கள் கேள்வி கேட்கத் தொடங்குகிறார்கள்:

சமூகக் கருத்துக்கள் பெரும்பாலும் வேலைத் தேர்வுகளைத் தீர்மானிக்கின்றன . ஆசிரியர் எல்லா அரசு/ வங்கி ஊழியர் ஆகியோருக்கு  ஊடகம், சட்டம் அல்லது விமானப் போக்குவரத்து போன்ற துறைகளை விட‘‘பாதுகாப்பானவை” மற்றும்‘‘மரியாதைக்குரியவை” என்று பார்க்கப்படுகின்றன. 

நகர்ப்புற பெண்கள் உடை, பேச்சு போன்ற விஷயத்தில் அதிக சுதந்திரம் கொண்டிருக்கலாம், ஆனால் இன்னும் இரகசிய சமூகக் காவல் பணியை எதிர்கொள்கின்றனர். கிராமப்புற பெண்கள், உறவினர் அமைப்புகளில் ஆழமாகப் பதிந்திருந்தாலும், வலுவான சமூக ஆதரவு கொண்டுள்ளனர், ஆனால் தனியுரிமை என்பதை எதிர்பார்க்க முடியாது.

21-25 வயதுடைய தமிழ்ப் பெண்களுக்கான சமூக ஆரோக்கியம் என்பது பாரம்பரியம் மற்றும் நவீனத்துவம், சமூகம் மற்றும் சுயம், எதிர்பார்ப்பு மற்றும் விருப்பம் ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான ஒரு பெரும் போராட்டமாக அமைகிறது.

இந்தப் பெண்கள் மகள், மாணவி, தொழிலாளி, மணமகள் போன்ற பல பாத்திரங்களின் சந்திப்பில் நிற்கிறார்கள், மேலும் இந்தப் பாத்திரங்களுக்குள் தங்களை மாற்றிக் கொள்ள முயற்சிப்பது இவர்களது மனநலத்தையும் அதனால் உடல்நலத்தையும் பாதிக்கிறது.