‘‘எங்களை பார்த்தாலே ஒதுங்கும் மக்கள், எங்களின் ஓட்டலில் சாப்பிடுவாங்களான்னு கொஞ்சம் தயக்கம் இருந்தது. ஆனால் எங்களை போன்ற பலருக்கு நாங்க எடுக்கும் இந்த முதல் படி ஒரு வாழ்வாதாரமாக அமைய வேண்டும். அதற்காகவே எந்த தடங்கள் வந்தாலும் உணவகத்தை ஆரம்பிக்க வேண்டும் என்ற வைராக்கியத்தோடு ஆரம்பிக்கப்பட்டது தான் ‘மதுரை டிரான்ஸ் கிச்சன்’’ என்கிறார் மதுரையை சேர்ந்த திருநங்கையான ஜெயச்சித்ரா.

இவர் கடந்த பத்து வருடமாக கேட்டரிங் துறையில் இருந்து வருகிறார். ‘‘எங்க சமூகத்தினரும் மதிப்புடன் வாழ வேண்டும் என்பதற்காகவே கேட்டரிங் தொழிலை தேர்வு செய்தேன்’’ என்று கூறும் ஜெயச்சித்ரா தான் கடந்து வந்த பாதையினைப் பற்றி விவரித்தார்.

அப்படியும் எங்க வீட்டில் உள்ளவர்கள் மட்டுமில்லாமல் உறவினர்கள், சித்தி, அத்தை எல்லாரும் என்னிடம் ஏற்பட்டுள்ள மாற்றத்தினை கவனிச்சு இருக்காங்க. படிப்பு முடிஞ்சதும் ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் என்னால் என் அடையாளத்தினை மறைக்க முடியாது என்பதால் என்னுடைய 18 வயசில் நான் வீட்டை விட்டு வெளியே வந்துட்டேன்.

கிட்டத்தட்ட 14 வருஷம் நான் எங்க இருக்கேன்னு எங்க வீட்டில் யாருக்குமே தெரியாது. நான் +1 மற்றும் +2 இரண்டு வருடம் மதுரையில் ஹாஸ்டலில் தான் தங்கி படிச்சேன். அதனால எனக்கு அந்த ஊர் ரொம்பவே பழக்கப்பட்டு இருந்ததால் அங்கேயே வந்துட்டேன்’’ என்றவர் அங்கு பல கஷ்டங்களை சந்தித்துள்ளார்.

அவங்க எல்லாரும் என்னை மாதிரி வீட்டை விட்டு வந்தவர்கள். நான் வீட்டு வேலை பார்த்தது மட்டுமில்லாமல், கல்லூரிகளில் எச்.ஐ.வி மற்றும் தற்கொலை செய்யக்கூடாது குறித்த விழிப்புணர்ச்சி ஏற்படுத்தினேன். மேலும் நடத்தை மற்றும் உயிரியல் சார்ந்த ஆராய்ச்சி நிறுவனம் சென்னையில் இருக்கு.

அங்கு சென்று பயிற்சி பெற்றேன். இதில் குறிப்பாக தொலை தூரம் பயணம் செய்யும் லாரி டிரைவர்களுக்கு எச்.ஐ.வி கவுன்சிலிங் மற்றும் ரத்தம், சிறுநீர் பரிசோதனை எடுத்து அது குறித்த ரிப்போர்ட் தயாரிக்கணும். ஆனால் இதில் பெரிய அளவில் வருமானம் வரவில்லை. என்னை நம்பி ஆட்கள் இருப்பதால், வருமானத்திற்காக கேட்டரிங் தொழிலை ஆரம்பித்தேன்.

மேலும் அவரே சமையலுக்கான ஆர்டரும் வாங்கிக் கொடுத்தார். அதன் பிறகு வாய் வார்த்தையாக ஆர்டர்களும் வர ஆரம்பிச்சது. கல்யாணம், காது குத்து, பிறந்த நாள் விழா, புதுமனை புகு விழான்னு பல விசேஷங்களுக்கு சமைச்சு கொடுக்க ஆரம்பிச்சேன். இப்படியே ஒரு மாசத்திற்கு ஏழு முதல் 20 ஆர்டர்கள் வர ஆரம்பித்தது.

இதற்கிடையில் மதுரை ஜி.எச் மருத்துவமனையில் கோவிட் பணியில் ஈடுபட்டு வந்த முன்களப் பணியாளர்களுக்கு மதிய சாப்பாடு சமைச்சு பார்சல் தரச்சொல்லி கேட்டாங்க. நானும் செய்து கொடுத்தேன். நான் கேட்டரிங் தொழில் ஆரம்பிச்சதும் என் இன மக்கள் மட்டுமில்லாமல் மற்ற பெண்களும் எனக்கு உதவியா இருந்தாங்க’’ என்றவர் கடந்த மாதம் ‘மதுரை டிரான்ஸ் கிச்சன்’ என்ற உணவகத்தை

‘‘கேட்டரிங் ஒரு பக்கம் இருந்தாலும், அடுத்த கட்டமாக உணவகம் ஒன்றை துவங்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் ஏற்பட்டது. ஆனால் அதற்கு என்னிடம் போதிய பணம் இல்லை. அப்போது தான் வங்கியில் கடன் வாங்கலாம்ன்னு முடிவு செய்து கடனும் பெற்றேன். எல்லாம் கைகூடி வந்த நேரத்தில் ஓட்டல் அமைக்க இடம் கிடைக்கவில்லை.

நானும் பார்க்காத ஆட்கள் இல்லை போகாத இடமில்லை. முதலில் சரி என்று சொல்வார்கள். என் நிலைமையை தெரிந்த பிறகு ஏதாவது காரணம் சொல்லி தட்டிக் கழிச்சிடுவாங்க. இரண்டு மாசம் கையில் பணத்தை வைத்துக் கொண்டு நடையாய் நடந்தேன். என் கேட்டரிங் உணவுகளை ஆட்டோவில் கொண்டு போய் தருவது வழக்கம்.