ஒன்றினை ஏற்பாடு செய்திருந்தது. அந்த விழாவில் பரதத்தில் சாதனை நிகழ்த்தி வரும் அபிராமி என்ற பெண்ணின் நடன நிகழ்ச்சி அரங்கேற இருப்பதாக அறிவித்தார்கள். 

பரதத்தில் பலர் பலவித சாதனைகளை படைத்திருக்கிறார்கள். இதில் என்ன ஆச்சரியம் என்று பார்த்த போது, நடனமாடிய அந்தப்பெண் தன்னுடைய ஒரு வயதில் புற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்டு அதிலிருந்து மீண்டு இன்று பரதக் கலையில் பல சாதனைகளை செய்துள்ளார் என்று தெரியவந்தது.

சிறுவயதில் புற்றுநோயா... அதிலிருந்து எப்படி இந்த பிஞ்சுக் குழந்தை விடுதலை பெற்றது என்பதை தெரிந்துகொள்ள அவரை சந்தித்தோம்... ‘‘எனக்கு இப்போது 17 வயதாகிறது. +2 படிக்கிறேன். ஒன்றரை வயதில் எனக்கு புற்றுநோய் (T-cell lymphoblastic lymphoma) பாதிப்பு இருப்பதாக தெரியவந்தது. 

மருத்துவமனை சிகிச்சைகள் என பல போராட்டங்களை சந்தித்தேன். உரிய நேரத்தில் புற்றுநோயை கண்டறிந்து சிகிச்சை அளித்ததால் நான்கு ஆண்டுகளில் அதிலிருந்து முற்றிலும் மீண்டேன். என்னுடைய இந்தப் போராட்டத்தில் எனக்கு ஊக்கம் அளித்து அந்த நோயின் பிடியில் இருந்து என்னை காப்பாற்றியது என் அம்மாவும், தாத்தா, பாட்டியும்தான்.

கீழே ஒரு நெருப்பு வளையம், மேலே அந்தரத்தில் மற்றொரு வளையத்தில் நின்று கொண்டு இரண்டு மணி நேரம்  நடனம் ஆடியிருக்கிறேன். தீட்டப்பட்ட 24 கூர்மையான கத்திகள், நான்கு  அடி நீளம், மூன்றடி அகலமுள்ள ஒரு டிரேயில் படுக்கையாகப் பொருத்தப்பட்டிருக்கும். 

அந்தக் கூர்மையான கத்திகள் மேல் நின்று இரண்டு மணி நேரம் பரதம் ஆடினேன். அவை எல்லாம் என்னுடைய பெயர் சாதனை புத்தகங்களில் இடம் பெற காரணமாக அமைந்தன’’ என்றவர், வார இறுதி நாட்களில் நடன வகுப்புகளும் எடுத்து வருகிறார்.

அபிராமி புற்றுநோயில் இருந்து வெற்றிக் கண்டு, பரதத்தில் சாதனை நிகழ்த்தி இருப்பது ஒரு வெற்றிக் கதை என்றால் அவரது அம்மாவின் வெற்றிக் கதையை கேட்கும் அனைவரையும் நெகிழவைத்துவிடும். எந்தப் பெண்ணிற்கும் இது போன்ற இடர்கள் வரவேக்கூடாது என்று கடவுளிடம் பிரார்த்தனை செய்ய வைக்கும் கதைதான் அவருடையது. 

கல்வி மட்டும் இருந்திருக்காவிட்டால் வாழ்க்கை என்னும் சுனாமியில் தத்தளித்து மூழ்கி இருப்பார் கஸ்தூரி. கஸ்தூரியை பார்க்கும் போது அவருக்கு குறைபாடு உள்ளது என்பதை கண்டறிய முடியாது. ஆனால் அவருக்கு பார்வைக் குறைபாடு உள்ளது. எதிரில் உள்ளவர்களின் உருவம் அவருக்கு நிழல் போலதான் தெரியும். தன் குடும்பத்தை தாங்கி நிற்கும் தூணாக இருந்து வருகிறார் கஸ்தூரி.

அதனால் இரவு நேரங்களில் எங்கும் வெளியே செல்ல மாட்டேன். கல்லூரி படிப்பு முடிந்ததும் திருமணம் நிச்சயமானது. அதன் பிறகு அபிராமி பிறந்தாள். அவளின் ஒன்றரை வயதில் அவளுக்கு புற்றுநோய் பாதிப்பு இருப்பதை தெரிந்து நான் இடிந்து போனேன். 

அதற்கான செலவு செய்ய எங்களிடம் போதிய வசதி இல்லை. பல தொண்டு நிறுவனங்கள், புற்று நோயில் இருந்து மீள்வது கடினம் என்று கூறி உதவி செய்ய மறுத்துவிட்டனர். என் மகளை எப்படியாவது குணப்படுத்த வேண்டும் என்ற வைராக்கியம் இருந்தாலும், அதற்கான செலவை நினைத்து இடிந்து போனேன்.

இந்த நிலையில் என்னையும் அபிராமியையும் என் வயிற்றில் இருக்கும் குழந்தையையும் தனியாக தவிக்கவிட்டு என் கணவர் எங்களை விட்டு பிரிந்து சென்றுவிட்டார். என் பெற்றோர்தான் எனக்கு அந்த நேரத்தில் பக்கபலமாக இருந்தார்கள். அப்பாவின் வீட்டை அடகு வைத்து அந்தப் பணத்தில்தான் அபிராமிக்கான சிகிச்சையை மேற்கொண்டோம். இந்த நிலையில் பகல் நேரத்திலும் எனக்கு பார்வை மங்க ஆரம்பித்தது. 

என் முன் நிற்பவர்களின் உருவம் மட்டும்தான் தெரியும். அவர்கள் யார் என்று கண்டுபிடிக்க முடியாது. பல போராட்டங்களுக்கு இடையேதான் அபிராமியின் சிகிச்சையை மேற்கொண்டேன். அதற்கு பலனாக அவள் பூரணமாக குணமடைந்துவிட்டதாக மருத்துவர்கள் தெரிவித்தார்கள்.

முதல் முறையாக மனதுக்குள் அப்படி ஒரு சந்தோஷத்தை உணர்ந்தேன். அவள் குணமாகிவிட்டாள். இரண்டு குழந்தைகளையும் நன்றாக படிக்க வைத்து வளர்க்க வேண்டும். பெற்றோருக்குப் பாரமாக இருக்கக் கூடாது என்று தீர்மானித்தேன். ஸ்க்ரைப் உதவியால், அரசு வங்கியில் கிளர்க் வேலைக்கான தேர்வு எழுதி தேர்ச்சி அடைந்தேன். 

வேலையும் கிடைத்தது. முதலில் நான் வேலை பார்த்த வங்கி என் வீட்டில் இருந்து அதிக தூரத்தில் இருந்தது. போய்வர சிரமமாக இருந்தது. அதன் பிறகு என் வீட்டின் அருகேயுள்ள வங்கியில் வேலையினை மாற்றிக் கொண்டேன். என்னுடைய குறைபாடு அறிந்து எனக்கான கம்ப்யூட்டரில் பார்வைக் குறையுள்ளவர்களுக்கான மென்பொருளை நிறுவியிருக்கிறார்கள்.