ஆராரிராரோ... நான் இங்கு பாட...

“மனிதர் நோக மனிதர் பார்க்கும் வாழ்க்கையும் இனி உண்டோ…?” ஒரு பெண் தன் முதல் குழந்தையை, கையில் ஏந்தும் அந்த நொடிவரை அவள் அடையும் அத்தனை வலிகளையும் அவ்வளவு எளிதில் வார்த்தைகளில் விவரிக்க முடியாது. பத்து பொருத்தம் பார்த்து, அழகு பார்த்து, ஆஸ்தி பார்த்து, அந்தஸ்து பார்த்து, சாதி பார்த்து, சம்பிரதாயங்கள் பார்த்து.. என பார்த்து பார்த்து..

நாம் செய்யும் திருமணங்களில் எதைப் பார்க்க வேண்டுமோ அதைப் பார்க்க கோட்டை விடுகிறோம் என நம் மண்டையில் அடித்து உறக்கச் சொல்வதற்காய், இது தொடர்பாக ஆராய்ச்சி ஒன்றினை செய்து, அதனை காட்சிவழி ஆவணப்படுத்தி வழங்கியிருக்கிறார், தன்னார்வலரும், தொடர்ந்து மனித உரிமைகள் சார்ந்து இயங்குபவருமான பூங்குழலி. உறவுக்குள் நிகழும் திருமணம் குறித்த அவருடைய ஆவணப் படமான “தீ வரைவு” பற்றி அவரிடம் பேசியபோது.  வரைவு என்றால் சங்க இலக்கியத்தில் திருமணம். “தீ வரைவு” என்றால் “தீய திருமணம்” என்ற முன்னுரையுடன் பேச ஆரம்பித்தார்.

‘‘உறவுகளை நிலைநிறுத்தவும், புதிய உறவை உருவாக்கவும் முக்கிய நிகழ்வாக நடக்கும் திருமணம், சாதியையும் சேர்த்தே நிலை நிறுத்துகிறது. இதன் விளைவாய் உடல் ஊனம், மன ஊனம் மற்றும் மருத்துவ ஊனங்கள் பெருகி வருகின்றன. ஒரே மாதிரியான  குழுவுக்குள் நிகழும் இவ்வகைத் திருமணங்களால், உளவியல் மற்றும் உடல் ரீதியாக, அடுத்த தலைமுறையினர், எவ்வாறெல்லாம் பாதிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றனர் என்பதை, ஆவணப்படுத்துதல் வழி இதில் தெளிவுப்படுத்தியுள்ளேன்” என்கிறார் பூங்குழலி.

‘‘ஒரு பெண் தன் தாய்மாமனை திருமணம் செய்யும்போது, அக்காவின் பெண்ணிற்கும் தாய்மாமனுக்கும் 25% மரபணு ஒத்துப்போகும். ஓர் ஆண் தன் சொந்த அத்தைப் பெண்ணையோ, மாமாவின் பெண்ணையோ நெருங்கிய உறவுக்குள் திருமணம் செய்யும்போது 12.5% மரபணு ஒத்துப்போகிறது. அதுவே சாதிக்கு வெளியே திருமணம் செய்தால் 4 சதவிகிதமே ஒத்துப்போகும்.

விலகிப் போய் திருமணம் செய்தால் மரபணு குறைபாடு குறைவாக உள்ளது. விலகிப் போகாமல் உறவுக்குள்ளும் சாதிக்குள்ளும் திருமணம் செய்தால் மரபணு குறைபாடு அதிகமாக உள்ளது” என்று இந்த ஆவணப்படத்தில் பேசும் சென்னையைச் சேர்ந்த பொதுமருத்துவரான டாக்டர் எழிலன். ‘‘இங்கே திருமணம் என்பது உயிரியல் சார்ந்ததாக இல்லாமல், சமுகம், சாதி, மதம், பொருளாதாரம், அரசியல் பின்னணி கொண்டதாக உள்ளது. இந்துக்களில் சித்தப்பா மகளை மண முடிக்க மாட்டார்கள்.

முஸ்லீம் சமூகத்தில் சித்தப்பா மகளை மணம் முடிப்பார்கள். முஸ்லிம்கள் தாய்மாமனை திருமணம் செய்யமாட்டார்கள். ஆனால் இந்துக்களில் செய்வதுண்டு. வட இந்திய இளைஞர்கள் நேரடி உறவில் கண்டிப்பாகத் திருமணம் செய்யவே மாட்டார்கள். ஒரு சமூகத்தில் காதல் உணர்வோடு பார்க்கப்படும் பெண், வேறு சமூகத்தில் சகோதரியாக பார்க்கப்படுவதும் நடக்கிறது. உறவுக்குள் திருமணம் செய்யும், இந்த முறையை, வட நாட்டைச் சேர்ந்தவர்கள் மிகவும் கேலியாகப் பார்க்கின்றனர். 

சாதிக்குள் திருமணம் செய்யும் அகமணமுறை என்பது கட்டுப்படுத்தப்பட்ட தீர்மானிக்கப்பட்ட திருமண முறை. சாதியக் குழுக்கள், ஒரு குறிப்பிட்ட சமூக மக்களை, அந்தக்  குழுக்களுக்குள்ளேயே, அவர்களுடைய மரபணுவைச் சுற்றிச் சுழல விடுகின்றன. புத்திக் கூர்மை, வீரம், துணிச்சல் இவையெல்லாம் மரபணு சார்ந்து வராது. ஆனால் வியாதி என்பது மரபணு சார்ந்து வருகிறது. அறிவுத்திறன் என்பது கண்டிப்பாக மரபணு வழியாக வராது. உடல் ரீதியாக ஏற்படும் குறைபாடு கட்டாயமாக மரபணு வழியே வருகிறது.

ரஷ்ய கலாச்சாரத்தில் வளரும் குழந்தை அந்த கலாச்சாரத்தில்தான் வளரும். சாதியைவிட்டு வெளியில் வந்து வளர்ந்தால் மாற்றங்கள் வரும். ஒரு சாதி ஒரு வேலை செய்தால், அந்தச் சாதி அதே வேலையைத்தான், அவர்களின் அடையாளமாக திரும்பத் திரும்பச் செய்கிறார்கள். 1900 ஆண்டுகளாகத்தான், உறவுக்குள்ளும்,  ஒரே சாதிக்குள் திருமணம் செய்யும் அகமணமுறை, நடைமுறையில் உள்ளது.

1900 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய, நம் மூதாதையர் காலங்களில், அகமணமுறை என்ற வழக்கமே இல்லை” எனத் தெளிவாக்குகிறார் மானுடவியல் அறிஞரும், ஆந்திரப் பல்கலைக் கழகப் பேராசிரியருமான முனைவர் சத்யபால். ‘‘வெளிநாட்டவர்களில், ரஷ்யர்கள் அமெரிக்கர்களையும், ஆப்பிரிக்கரையும் கலந்து திருமணம் செய்கின்றனர். அந்த இருநாட்டவரின், மரபணு இணையும்போது, புதிய மரபணுக் குழந்தை பிறக்கும். அந்தக் குழந்தை நோய் எதிர்ப்பு சக்தி கொண்ட, மிகவும் அறிவார்ந்த குழந்தையாக இருக்கும்.

கலப்பு மணம் என்பது, ரிச் காம்பினேன் எனப்படும் ஹைப்ரீட் வளர்ச்சியைத் தருகிறது. ஹைப்ரீட் குழந்தைப்பேறில், நோய் எதிர்ப்பு சக்தி அதிகமாக உள்ளது. முழுமையான மாற்றங்களை கொண்ட உயிரினங்களே பிழைக்கின்றன. அவர்களே, அறிவிலும் விளையாட்டுத்துறையிலும், முன் நிற்கின்றனர். மீண்டும் மீண்டும் உறவுக்குள்ளும், ஒரு குறிப்பிட்ட சாதிய சமூகத்துக்குள்ளும், நிகழும் திருமணங்கள் ப்யூர் ப்ரீட் என அழைக்கப்படுகிறது.

இத்தகைய ப்யூர் ப்ரீட் திருமணத்தில் பிறக்கும் குழந்தைகள், நோய் எதிர்ப்பு சக்தி குறைந்த குழந்தைகளாக, தீய மரபணுக்களைக் கடத்துபவர்களாகப் பிறக்கின்றனர். அதுவும் குறிப்பிட்ட சாதிக்குள்ளே மணம் முடித்தால் வளர்ச்சி மிகவும் தடையாக உள்ளது. ஆரோக்கியமான குழந்தைப் பேற்றால் மட்டுமே வாழ்க்கை சிறப்பாக இருக்கும்” என்கிறார் சென்னை மரபணு அறிவியலாளரான டாக்டர் அரவிந்த் இராமநாதன்.

‘‘ஆணும் பெண்ணும், சொந்தத்தில் திருமணம் செய்யும்போது, தீய அணுக்கள் ஒன்று சேர்ந்து, உடல் குறைபாடுடைய குழந்தைகளை பிறக்க வைக்கின்றன. நமக்குத் தெரிந்தது, ஒரு சில குறைபாடுகள் மட்டுமே. ஆனால் 3000க்கும் மேற்பட்ட உடல் குறைபாடுகள் உள்ளன. ஊனம் அடைந்த ஒரு குழந்தை பிறந்தால் வாழ்க்கையில் பலத்த இடி விழுந்த மாதிரியான உணர்வு. அதை வார்த்தைகளால் சொல்லிவிடமுடியாது. நமக்குப் பிறகு இந்தக் குழந்தையை யார் பார்த்துக்கொள்வார்கள் என்ற உணர்விற்கு, பதில் தேட முடியாது.

பெற்றோரின் வாழ்க்கை முழுவதும் அந்தக் குழந்தையுடனே அஸ்தமித்துவிடுகிறது. ஏன் வந்தது? எதனால் வந்தது? யாரிடம் கொண்டு செல்வது? என்ன மாதிரியான மருத்துவம் கொடுப்பது? என்று ஒன்றுமே புரியாத நிலையில், தாய் தன் வாழ்க்கையை வாழ மாட்டாள். மன வளம் குன்றிய சிறப்புக் குழந்தையாக இருந்தாலும் சரி, உடல் ஊனம் அடைந்த குழந்தையானாலும் சரி, அதற்கான சிறப்புப் பள்ளிக் கூடங்களுக்கு, அம்மாதான் கூட்டி வருகிறார்.

குறைபாடுடைய குழந்தை பிறந்தால் பெரும்பாலான ஆண்கள், வேறு திருமணம் செய்து கொண்டு, தாயையும் குழந்தையையும் தவிக்கவிட்டுச் சென்றுவிடுவார்கள். ஆனால் தாய்? முழுக்க மன வளர்ச்சி, உடல் வளர்ச்சி பாதிக்கப்பட்ட குழந்தையாக இருந்தால் வாழ்வாதாரத்திற்காக, அறையிலிட்டு பூட்டிவிட்டு, வேலைக்குச் செல்லும் எத்தனையோ தாய்மார்கள் நம் கண்முன் சாட்சியாக இருக்கிறார்கள். மரபணு குறைபாட்டால், தெரிந்தே ஊனத்தை உருவாக்கினால், பண்பட்ட சமூகத்தை, நம்மால் கண்டிப்பாக வளர்க்க முடியாது.

ஏன் தெரிந்தே இந்தத் தவறை செய்ய வேண்டும்?” என்ற கேள்விகளை முகத்தில் அறைந்தால்போல் முன்வைக்கிறார் தமிழ்நாடு மாற்றுத் திறனாளி சங்க கூட்டமைப்பின், துணைத் தலைவர் தீபக். ‘‘மரபணு சார்ந்த பிரச்சனைகள் எல்லா குழந்தைகளுக்கும் வராது. Biological vulnerability என மருத்துவத் துறையில் அழைக்கப்படும் இந்தப் பிரச்சனை, மூன்று குழந்தைகளில் ஒரு குழந்தைக்கு வரும்.

மற்ற இரு குழந்தைகள் நன்றாக இருக்கலாம். ‘சொந்தத்தில்தான் பண்ணினோம் வரலை. சொந்தத்தில் பண்ணலை வந்தது’,  இந்த மாதிரியான குழப்பங்களுக்கு ஒரே பதில்தான். உறவுகளையும், குறிப்பிட்ட வட்டம் சார்ந்த சமூகத்தை தாண்டினால் மட்டுமே நல்ல வளர்ச்சியான சமூகத்தைக் கொண்டுவர சாத்தியக்கூறு அதிகம்” என்கிறார் சென்னை குழந்தைகள் நல மருத்துவர் ஜெயந்தினி. சொந்தத்தையும் சாதியையும் காப்பாற்றுவது சரி. அடுத்த தலைமுறையைக் காப்பாற்றுவதில் அக்கறை வேண்டாமா..? என்ற அழுத்தமான கேள்வியை முன்வைக்கிறது தீ வரைவு ஆவணப் படம்.