கொடுமையான இந்த கலியிலே, அந்த இறைவனை, போற்றிப் பாடுவதால் தான் நன்மை அடைய முடியும் என்று சாஸ்திரங்கள் உறுதியாக கூறுகின்றது. அதனால்தான் இறைவனுக்கு ‘‘புண்ணிய ஷ்ரவன கீர்த்தனன்” என்ற பெயர் பிரசித்தமாக வழங்கப்பட்டு வருகிறது. அந்தப் பெயருக்கு, நினைக்கும்தோறும், போற்றிப்பாடும்தோறும், நமது புண்ணியத்தை, பன்மடங்காக அதிகரிப்பவன் என்று பொருள்.

இப்படிப் பாடிப் பரவி, இறைவனை அடைந்தவர்கள் பலர். அவர்களுள், வேங்கடவன் மனதை இசையால் மயக்கி, அவன் பதம் அடைந்த அடியவர்கள் பலருள், சிலரைப் பற்றி இப்போது பார்ப்போம் வாருங்கள். தியாகராஜ சுவாமிகள்.இசை வளர்த்த சங்கீத மும் மூர்த்திகளில் முதல் மூர்த்தியாக விளங்கியவர் தியாகராஜர் என்று அழைக்கப்படும் தியாகப் பிரம்மம்.‘‘ ராம ரகசிய” உபநிஷத் சொன்ன படி, ‘ராம’ நாமத்தை முறையாக ஜெபித்து, ராமனின் தரிசனம் பெற்ற புண்ணிய சீலர்.

உயிர் வாழ எப்படி அன்னம் இன்றி அமையாத ஒன்றோ, அப்படித்தான் இசை வாழ அன்னமாச்சாரியார். சிறுவயது முதலே வேங்கடவன் மீது பக்தியில் லயித்து அற்புதமான கீர்த்தனைகளை பாடும் திறமை கொண்டு விளங்கினார். இவர் மாபெரும் நரசிம்ம உபாசகர் ஆவார். நரசிம்மரின் மூல மந்திரத்தில் 32 எழுத்துக்கள் உள்ளது. அந்த மூல மந்திரத்தின் சாரமாக, முப்பத்து இரண்டாயிரம் கீர்த்தனைகளை (பாடல்களை) இயற்றிய மகான் அன்னமாச்சாரியார்.

இவருக்கு முன் பாடல்கள் இரண்டு வரிகளை கொண்டவையாகவோ அல்லது விருத்தமாகவோ தான் இருந்தது. இவர் தான் பாடலை அழகாக பல்லவி, சரணம் என்று வகை படுத்தி பாடும் முறையையே ஏற்படுத்தினார். இவருக்கு பின் வந்த தியாக ராஜர் போன்ற மகான்கள் இவர் முறையை பின் பற்றி பல்லவி, அனுபல்லவி, சரணம் என்று பாடல்களை அமைத்து பாட ஆரம்பித்தார்கள்.

பிறப்பால், சைவராகிய போதும், ‘‘ஆதிவன்சடகோப யதீந்திர மகாதேசிகரது” சீடனாகி வைஷ்ணவ சம்பிரதாயத்தை கடைபிடிக்க ஆரம்பித்தார். இவர் தனது குருவான ஸ்ரீஆதிவன் சடகோப யதீந்திர மகாதேசிகரையும், ஸ்ரீமத் ராமானுஜரையும் போற்றி கீர்த்தனை பாடியுள்ளார். அன்னமய்யாவின் புகழ் நாடெங்கும் பரவியது. சாளுவ நரசிங்கராயன் என்ற அந்நாட்டு மன்னன், அன்னமய்யாவை தன்னை, போற்றிப் பாடும்படி கட்டளை இட்டான்.

நாராயணனை பாடும் வாயால் ஒரு நரனை (மனிதனை) பாட மாட்டேன் என்று அன்னமய்யா, திடமாகச் சொல்லி விட்டார். பொங்கிய கோபத்தோடு அன்னமய்யாவை, சங்கிலியால் கட்டி துன்புறுத்தினான் மன்னன். அப்போது, அன்னமய்யா வேங்கட நரசிம்மனை தியானித்து ‘‘அகடி வேளள” என்ற பாடலை பாட ஆரம்பித்தார். அவர் பாடியவுடன் சங்கிலிகள் வெடித்து சிதறியது. பதறிப் போன அரசன் ஓடோடி வந்து அன்னமய்யா காலில் விழுந்தான்.

 பக்த சிரோமணியான ரகுநாதர், ஒருமுறை திருமலைக்கு விஜயம் செய்து வேங்கடவனை, தரிசித்துக் கொண்டிருந்தார். அப்போது, ரகுநாதரின் இசை ஞானத்தை கண்டு வியந்த ‘‘புரந்தரி” என்ற நாட்டிய நங்கை, அவரை வந்து நமஸ்கரித்தாள். ரகுநாதரின் ஆசிகளை பெற்ற அவள், திருப்பதியில் அவர் இருக்கும் வரையில், ரகுநாதர் தன் இல்லத்திலேயே தங்க வேண்டும் என்றும், அவருக்கு சேவைகள் செய்யும் பாக்கியத்தை தனக்கு அளிக்க வேண்டும், என்றும் வேண்டினாள். புரந்தரியின், பக்தியாலும் நன்னடத்தையாலும் மகிழ்ந்த ரகுநாதர், அதற்கு சம்மதம் தெரிவித்தார்.

சற்று யோசித்த புரந்தரி, ரகுநாதரை தன்னை பின் தொடரும் படி கூறினாள். வேங்கடவனின் கோயிலுக்குள் நுழைந்த புரந்தரி, ரகுநாதரை ஒரு தூணின் பின் மறைவாக நின்று கொண்டு, நடப்பதை வேடிக்கை பார்க்கும் படி கட்டளையிட்டாள்.

ரகுநாதர் தூணின் பின் மறைந்திருக்க, புரந்தரி கோயில் மண்டபத்தின் நடுவில் அமர்ந்து, வீணை மீட்ட ஆரம்பித்தாள். அவளது வீணை இசைக்க ஆரம்பித்ததுதான் தாமதம், வேங்கடவன் சந்நதிக் கதவுமணிகள் சப்திக்க திறந்தது. சர்வ அலங்கார பூஷிதனாக எம்பெருமான் அங்கு தோன்றி, புரந்தரியின் இசைக்கு நாட்டியம் ஆட ஆரம்பித்தான். அதை கண்ணார ரகுநாதர் தரிசித்தார்.

மறைவில் இருக்கும் ரகுநாதரை இறைவன் அறிய மாட்டானா என்ன? ரகுநாதருக்கு அருள எண்ணிய இறைவன், புரந்தரியின் கையில் இருந்து வீணையை வாங்கி அபஸ்வரமாக வாசிக்க ஆரம்பித்தான்.

அந்த அபஸ்வரத்தை கேட்ட இசை வித்வானான ரகுநாதருக்கு கோவம் வந்தது. ‘‘போதும் அபஸ்வரத்தை நிறுத்து” என்று கத்திக் கொண்டே மறைவில் இருந்து வெளிப்பட்டார். இதற்காகவே காத்திருந்த வேங்கடவன், புரந்தரிக்கும் ரகுநாதருக்கும் பலவாறு அருளி மறைந்தான். பலப்பல யோகியரும் காண முடியாத வேங்கடவன் தரிசனத்தை, இசையால் வெகு சுலபமாக கண்ட ரகுநாதர் மற்றும் புரந்தரியின் பாக்கியமே பாக்கியம்.

புரந்தரியிடம், ஞான சர்ச்சைகள், வேதாந்த விளக்கங்கள் செய்து, அவள் மூலமாக வேங்கடவன் தரிசனம் பெற்றதால் ரகுநாதர், அன்று முதல் புரந்தரதாசர் என்று அழைக்கப் படலானார்.