ராம சரிதத்தில் ரத்தினங்கள்

1. நினைத்ததும் நடந்ததும்
ஸ்ரீ சீதாராம பட்டாபிஷேக வைபவம் வசிஷ்டர் தலைமையில் நடந்து கொண்டிருந்தது. அதன் ஒரு பகுதியாகத் தானங்கள் வழங்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்தன. தகுதியும் தேவையும் உள்ளவர்கள் வந்து, தானங்களைப் பெற்றுச் சென்றார்கள்.

 தானங்களில் ‘திலதானம்’ என்பதும் ஒன்று; எள்ளைத் தானமாகக் கொடுப்பார்கள். விவரமறிந்த எந்தவொரு வேத பண்டிதரும் என்னதான் வறுமையில் இருந்தாலும், தில தானத்தை வாங்க மாட்டார்கள். ஆகையால், அங்கே பட்டாபிஷேக வைபவத்தின்போது, திலதானம் வாங்க யாருமே முன் வரவில்லை.

 வசிஷ்டரின் ஆலோசனைப்படி, ‘‘ இந்தத் திலதானத்தை வாங்க முன் வரும் தகுதியுள்ளவருக்கு, ஒரு பெரிய தங்கக்கட்டி வழங்கப்படும்’’ என்ற அறிவிப்பு வெளியானது. அப்போதும் திலதானம் வாங்க யாரும் முன் வரவில்லை. அந்தக் காலத்தில் அயோத்தியின் எல்லையில் சிங்கார முனிவர் என்பவர் வாழ்ந்து வந்தார். தியானத்திலும் தவத்திலும் தலைசிறந்தவரான அவர், வறுமையிலும் முன் நிற்பவராக இருந்தார்.

  திலதானத்துடன் தங்கக்கட்டியும் வழங்கப்படும் என்ற அறிவிப்பைக் கேட்டதும் சிங்கார முனிவரின் மனைவி, கணவரிடம் ஓடி வந்தாள்; ‘‘நீங்கள் திலதானத்தை வாங்கச் சம்மதியுங்கள்! நாமும் செல்வந்தராக வாழலாம்’’ என்றாள்.முனிவர் திடுக்கிட்டார்; ‘‘என்ன பேசுகிறாய் நீ? தங்கத்திற்காக தவம் முழுவதையும் இழக்கச் சொல்கிறாயா நீ?’’ எனக் கேட்டார்.

மனைவியோ நிதானமாகவும் பொறுமையாகவும் பதில் சொன்னாள்; ‘‘திலதானம் வாங்குபவரின் தவமும் தேஜசும் போய்விடும் என்பது உண்மைதான்; ஆனால், இப்போது திலதானம் கொடுக்கப்போவது யார்? பரம்பொருளான  ராமச்சந்திரமூர்த்தியல்லவா? அவரிடம் இருந்து திலதானம் வாங்கிய அதே விநாடியில் தாங்கள் நிமிர்ந்து, ராமசந்திர மூர்த்தியின் திருமுகத்தைப் பாருங்கள்! அந்தத் திவ்விய தரிசனம், தாங்கள் திலதானம் வாங்கும் பாவத்தை முழுவதுமாக நீக்கிவிடுமே!’’ என்றாள்.

மனைவி சொன்னதில் இருந்த உண்மையை உணர்ந்தார் முனிவர்; ‘‘திலதானம் வாங்க நான் தயார்! ’’ என்று அரண்மனைக்குத் தகவல் அனுப்பினார். தகவலறிந்த ஊர் மக்கள், ‘‘என்ன இது? சிங்காரமுனியா இப்படிச் செய்தார்? தங்கத்திற்காகத் தன் நிலை இழக்கும் அளவிற்குப் போகலாமா இவர்?’’ என்று பேசினார்கள். அதே சமயம் வசிஷ்டரின் யோசனையும் அப்படியே தான் இருந்தது;‘‘ம்! சிங்காரமுனிவர் ‘திலதானம்’ வாங்க ஒப்புக்கொள்கிறாரே! சாதாரணமானவர் இல்லையே அவர்!பிறகு ஏன் இப்படி? இதில் ஏதோ இருக்கிறது’’ என எண்ணினார், சிங்காரமுனி தம்பதியரின் எண்ணம் வசிஷ்டருக்குப் புரிந்தது.

ஆகையால் சிங்காரமுனிவர் தானம் வாங்கும் அதே விநாடியில், ராமருக்கும் சிங்காரமுனிக்கும் இடையில் ஒரு திரை விழுந்து, சிங்கார முனிவரின் பார்வையில் ராமர் படாமல் மறைப்பதற்கான ஏற்பாட்டைச் செய்து முடித்தார். திலதானம் வழங்கும் நேரம் வந்தது. அதற்கென உண்டான விசேஷ மேடையை நெருங்கினார் சிங்காரமுனி, மந்திரங்கள் முழங்க ஸ்ரீராமர் தாரை வார்த்து எள்ளைத் தானம் செய்தார். அதை சிங்காரமுனி பெற்றுக்கொண்ட  அதே நேரத்தில், வசிஷ்டரின் ஏற்பாட்டை அனுசரித்து ‘பளிச்’ சென்று திரை விழுந்தது. சிங்கார முனியால் ஸ்ரீராமரைப் பார்க்க முடியவில்லை. திடுக்கிட்டார் முனிவர்; கண்களில் கண்ணீர் வழியத் தொடங்கியது; வருத்தத்தை வெளிப்படுத்தியது அவர் முகம்.

அதற்குள் சிங்காரமுனிவருக்கு உண்டான தங்கக்கட்டியை, அவர் வீட்டிற்கு அனுப்பி விட்டார் வசிஷ்டர். சிங்காரமுனிவரின் மனைவி மிகுந்த மகிழ்வோடு கணவரை வரவேற்பதற்கான ஏற்பாடுகளைச்  செய்யத் தொடங்கினாள். சிங்காரமுனிவர் கண்ணீரோடு வீடு திரும்பினார். அதைக் கண்ட அவர் மனைவி மனம் குழம்ப, ‘‘உன் வார்த்தையை நம்பி நான் மோசம் போனேன். உன் ஆசையால் என் தவமும் தேஜசும் போய்விட்டன’’ என்று நடந்ததை விவரித்தார்.

  இதை எதிர்பார்க்காத அவர் மனைவியும் வருந்தினாள்; இருந்தாலும் உடனே சமாளித்துக்கொண்டு, ‘‘ வருத்தப்பட வேண்டாம். நடந்தது நடந்துவிட்டது. மேலே என்ன செய்யலாம் என்று பார்க்கலாம். பட்டாபிஷேகத்தின் நிறைவு நாளன்று ஸ்ரீராமச்சந்திரமூர்த்தி தேரில் ஏறிப் பவனி வருவார். அவரது தேர், நம் வீட்டின் அருகில் இந்த மூலையைத் தாண்டித்தான் செல்லும். அப்போது அதோ! அந்த மரத்தினடியில்
நில்லுங்கள்! தேர் அருகில் வந்தவுடன், நெருங்கிப்போய் ஸ்ரீராமரைத் தரிசியுங்கள்! பாபம் தொலையும்’’ என்றாள்.

மனைவியின் வாக்கிலிருந்த நியாயத்தை உணர்ந்த சிங்கார முனிவர் ஒப்புக்கொண்டார்; உணவையும் உறக்கத்தையும் நீக்கினார்; மனம் முழுதும் ஸ்ரீராம தரிசனத்திலேயே இருந்தது.குறிப்பிட்ட நாளன்று பவனி வந்த ஸ்ரீ ராமரின் தேர், சிங்காரமுனியின் வீட்டருகில் மூலையில் திரும்பக்கூடிய நேரம், சிங்கார முனிவர் நெருங்கிப்போய், ஸ்ரீராமரைத் தரிசித்து வணங்கினார்.

அவருக்கு ஆசி கூறிய ராமர், ‘‘முனிவரே! உம்மைப் பிடித்திருந்த பாவம் நீங்கியது. நல்வாழ்வு வாழ்வீர் இனி!’’ என்றார். சிங்கார முனிவர் பெரும் மகிழ்ச்சியுடன் வீடு திரும்பினார். தம் தவத்தை அழித்த தங்கத்தை, அதன்பின் சிங்காரமுனிவர் தொடக்கூட இல்லை.இத்தகவலை ஸ்ரீதியாகராஜ சுவாமிகள் ‘களல நேர்ச்சின’ எனும் பாடலில்குறிப்பிடுகின்றார்.

2. அடக்கியதும் அடங்கியதும் ‘களவு மணம்’ என்பது, பழந்தமிழ் நூல் களில் விரிவாகவே சொல்லப்பட்டுள்ளது. பெற்றோர்கள் அறியாதவாறு ஓர் ஆணும் பெண்ணும் தங்கள் காதலைத் தெரிவித்துக் கொண்டு, ஊர்க்காரர்கள் யாரும் அறியாதபடிப் பேசிப் பழகுவது ‘களவு’ எனப்படும். அதன் பிறகு ஊரார் அறியத் திருமணம் நடக்கும். இவ்வாறு களவு முறையில் ஆணும் பெண்ணும் சந்திக்கும்போது, எத்தனை தடைகள் வந்தாலும் சரி! அவற்றையெல்லாம் தாண்டித் தலைவன் தலைவியைச்சந்திப்பான். இவர்களின் இந்தக் களவு சந்திப்பு, ஊராருக்குத் தெரிந்துவிட்டது. அவர்கள் சும்மாயிருப்பார்களா? தலைவியைப்பற்றிப் பலரும் பலவாறாகப் பேசத் தொடங்கினார்கள். (இதை ‘அலர் தூற்றுதல்’என்பார்கள்).

 ஊரே இவ்வாறு பலவிதமாகவும் பேசுவது கண்டு, பெண்ணின் பெற்றோர், அவள் விரும்பிய காதலனுக்கே அவளை மண முடிக்கத் தீர்மானித்தார்கள். பிறகென்ன? ஊரார் வாயை மூடிக்கொண்டார்கள்; அமைதியாகிவிட்டார்கள். ஊராரின் பேச்சடங்கி அமைதியான இந்நிலையைப் பற்றித் தலைவியின் தோழி, தலைவியிடம் சொன்னாள்.

அவ்வாறு அவள் சொல்லும்போது, ‘‘தலைவியே! ஊரிலுள்ள பலரும் உன்னைப்பற்றி பலவாறாகப் பேசித் தூற்றினார்கள் அல்லவா? ஊரே உன்னை இழிவாகப் பேசியதே! ஆனால், உன் காதலருக்கே உன்னை மணமுடித்து வைப்பதாக உன் பெற்றோர் தீர்மானித்ததும்; ஊரார் வாயை மூடிக்கொண்டுவிட்டார்கள். அமைதியாக இருக்கிறார்கள். இது எப்படியிருக்கிறதுதெரியுமா? பாண்டிய மன்னரின் ஆளுகைக்கு உட்பட்ட திருவணைக் கரை எனும் பகுதிக்கு அருகே, கடற்கரையில் ராமர் அமர்ந்திருந்தார்;